women box

Mischa merz نویسنده و روزنامه نگار استرالیایی است که در ملبورن زندگی می کند. او علاوه بر این ، به ورزش بوکس علاقه ویژه ای دارد و به تمرینات بوکس می پردازد. سال گذشته میشا و دوست تمرینی اش ، هالی اعلام کردند قصد دارند در محوطه دانشگاه نیوکاسل ، ایالت new south Wales مسابقه بوکس برگزار کنند. روز برگزاری مسابقه ، جمعیت بسیار زیادی از دانشجویان در محوطه جمع شده بودند. تقریبآ هیچ مسابقه بوکسی در آن منطقه با این همه تماشاچی برگزار نشده بود ، ولی وقتی میشا و هالی به داخل رینگ پا گذاشتند به محض اینکه می خواستند اولین مشت ها را روانه هم کنند ، مسئول برگزاری مسابقات با یک حرکت جالب خود را میان آن دو انداخت و به حضار و خبرنگاران حاضر اعلام کرد مسئولین دانشگاه برگزاری این مسابقه را اکیدآ قدغن می کنند و در صورت ادامه آن کلیه فعالیت های دانشجویی در کمپ این دانشگاه برای همیشه ممنوع میشود.

جمعیت متفرق میشود . میشا و هالی که خود در رینگ تک و تنها می بینند شروع به به حرکات نمایشی بوکس می کنند ولی به هم ضربه نمی زنند. با وجود این هر دو به دادگاه احضار میشوند و به 20 هزار دلار استرالیا و 6 ماه زندان محکوم می شوند که البته هر دو تعلیقی است. میشا نسبت به این قضیه اعتراض دارد و از اینکه در ایالت new south wales ، بوکس زنان ممنوع است بسیار ناراحت است . او می گوید خودم در این ایالت زندگی نمی کنم و مشکلی ندارم ولی دوستانم مثل هالی دچار این مشکل هستند و مجبورند تمام مسابقات خود را در مناطق دیگر کشور انجام دهند. او قصد دارد مبارزه سیاسی خود را با مخالفان آغاز کند و در این راه افرادی را با خود همراه کرده است. مخالفان او علاوه بر مسئولان این ایالت و کسانی که نسبت به این ورزش دید خوبی ندارند شامل بوکسورهای مردی میشود که مخالفت خود را با بوکس زنان اعلام کرده اند. میشا نامه های زیادی نوشته و افراد زیادی را در راه مبارزه که خود آنرا گرفتن" حقوق زنان " می نامد در پیش دارد. خبر

نمی دانم اینها خوشی زده است زیر دلشان ، یا ما خیلی عقب مانده ایم و از کاروان علم و حکمت و دموکراسی و حقوق زنان و بشر هیچ سوقاتی برایمان نرسیده. می خواهم از این میشا خانوم دعوت کنم یک سری به ایران بیاید تا ما را در راه مبارزاتی که برای احقاق حقوق زنان و بشر در پیش گرفته ایم کمی یاری کند بلکه کمی قدر عافیت داند و دست از این شلوغ بازی ها بردارد. خدا را چه دیدید ، شاید به خاطر اینکار دولت استرالیا کمی با دولت ایران خوب شود و کمتر نوابغ این مملکت را جذب کند!! این میشا خانوم اگر ببیند ، توی این مملکت روزی ده تا نامه و پتیشن امضا میشود تا صغری و کبری و نمیدانم عاطفه و راحله اعدام نشوند و زنها از شوهرهاشان کتک نخورند و دیه شان نصف مردان نباشد و ارثشان نصف برادرانشان نباشد و حق پوشش از آن خودشان باشد و اجازه ورود به ورزشگاه ها را داشته باشند ( دیگر چه برسد بروند لخت و عور وسط رینگ بوکس بازی کنند) ، شاید سرش به سنگ بخورد و بفهمد حقوق زنان یعنی چه و باید برای چه چیزهایی جنگید .